Ósemka wygrywa - Janet Evanovich

Stephanie Plum pracuje jako łowczyni nagród w firmie poręczycielskiej, czyli zajmuje się aresztowaniem i  doprowadzaniem do sądu osobników, którzy w odpowiednim terminie nie doprowadzą się sami. Oznacza to bójki i zabawę w podchody z typami spod ciemnej gwiazdy. Aktualnie jeden szczególnie daje jej się we znaki, po tym jak przeszkodziła mu w lanchu. Poza tym Stephanie podjęła się zlecenia powierzonemu przez sąsiadkę. Córka i wnuczka starszej pani zaginęły, a tej sytuacji miało zapobiec zabezpieczenie w postaci domu. Teraz chce go zabrać były mąż Evelyn. Stephanie musi więc jak najszybciej dowiedzieć się o miejscu pobyty kobiety i jej córki. Jej przeciwniczką jest stojąca po drugiej stronie barykady Kobieta- Kot, czyli świetna tropicielka, a przy tym była partnerka pociągającego Komandosa. Stephanie jest z nim w bliskich stosunkach, ale nie obraziłaby się, gdyby były one jeszcze bliższe.

„Ósemka wygrywa” autorstwa Janet Evanovich to ósma część serii o przygodach Stephanie Plum. Książka, nazywana przez wtajemniczonych „Śliwką” to humorystyczno- detektywistyczna opowieść, a przynajmniej takie zaklasyfikowanie jest najbliższe prawdzie. Zabawne perypetie głównej bohaterki i jej przyjaciół okraszone są zagadką kryminalną, inną w każdej części. Oczywiście nie jest ona tak rozbudowana i nieprzewidywalna jak w prawdziwym kryminale, ale jakiś motyw przewodni fabuły musiał być. Bo w gruncie rzeczy książka nie oferuje więcej niż kilka zabawnych zdarzeń.

„Ósemka wygrywa” należy do grupy powieści „o niczym”, która śmieszy i odpręża, ale nie ma żadnego przesłania i nie porusza tematów typu miłość, przyjaźń, nie promuje odpowiednich wartości. Bo trudno mówić o miłości, gdy chodzi o flirty Stephanie Plum. Przeszkadzało mi to spłycenie historii, bo jednak wolę książki, których fabuła do czegoś prowadzi. Nawet w przypadku „52 powodów” mogłam być zadowolona z zakończenia, uśmiechnąć się pod nosem i uznać, że nie zmarnowałam czasu. Natomiast jeśli chodzi o Śliwkę, zabrakło mi czegoś, dzięki czemu historię Stephanie bym zapamiętała. Niby niedawno skończyłam lekturę, a już wiele z niej nie pamiętam. Język powieści jest potoczny, aż za bardzo, ale dobrze wpisuje się w klimat książki.

Czytelnicy lubią serię autorstwa Janet Evanovich ze względu na specyficzny humor. Według mnie jest to typowy humor seriali, w którym śmiech w tle ma przypominać o tym, że my też powinniśmy być rozbawieni. Albo raczej humor komedii, w których śmieszyć nas mają brzydkie słowa i niewybredne porównania. Niestety, takie są moje odczucia. Oczywiście książka potrafiła mnie rozśmieszyć, ale pozostało niemiłe wrażenie, bo taki humor do mnie nie trafia. Rozumiem, że jest to typowe czytadło, które nie wymaga żadnego wysiłku intelektualnego, ale jednak rozczarowało mnie, że książka nie ma żadnej wartości, nawet takiej podstawowej, emocjonalnej. Była dla mnie po prostu „pusta”. Chyba komedie bez puenty nie są moim powołaniem.

Moja ocena: 5/10

Read More

Letnia wyprzedaż!

Mając więcej czasu, postanowiłam zabrać się za robienie porządków na półkach. Jako że miejsca już brakuje (pieniędzy w portfelu również) postanowiłam pozbyć się niektórych tytułów, do których ja już raczej nie wrócę, a Wam mogą dobrze posłużyć :) W zakładce wymiana/sprzedaż lista tytułów i cen, niestety tym razem możliwa jest TYLKO SPRZEDAŻ. W ceny wliczone są koszty wysyłki, więc po odjęciu tych kilku złotych wychodzi okóło 15-20 zł za książkę. Myślę, że warto :) Zachęcam do kupowania i odciążenia moich półek :P

Tytuły do sprzedania TU.

A recenzja będzie jutro lub może nawet dziś ;)

Read More

52 powody, dla których nienawidzę mojego ojca

Lexi Larrabee to córka miliardera, jednego z najbardziej wpływowych ludzi. Oczywiście ojciec zajęty jest głównie pracą, a kochająca rodzina Larrabee to zasługa dobrego PR-u. Rodzeństwo Lexi rozsiane jest po świecie i zajęte własnymi sprawami, a jej matka zginęła przed laty w wypadku. To właśnie od tego wydarzenia tak źle dzieje się w środowisku Larrabbe’ów. Jednak nie dla Lexi, bo dziewczyna ma wszystko i nawet nie zdaje sobie z tego sprawy. Zakupy w najbogatszych butikach, wyjazdy na Karaiby, prywatne samoloty. Pełnię szczęścia osiągnie w zbliżające się coraz szybciej 18. urodziny, kiedy to otrzyma dostęp do funduszu powierniczego opiewającego na kwotę 25 milionów dolarów. Lexi z utęsknieniem wyczekuje wielkiego dnia, nie przeczuwając, że sprawy się wkrótce skomplikują. Dziewczyna jest bowiem nieodpowiedzialna, rozpieszczona i nie zaznała w życiu wysiłku, tatuś więc zdecydował, że aby otrzymać dostęp do obiecanej sumki będzie musiała się trochę napracować. Dosłownie, bowiem czekają na nią aż 52 rozmaite zajęcia, które powinna wykonać w ciągu roku.

Lexi będzie więc zachwycona i za wszelką cenę postara się wymigać od wykonania rozkazu ojca. Dziewczyna nie przebiera w środkach, których zresztą takim jak ona nie brakuje. „52 powody, dla których nienawidzę mojego ojca” przedstawia życie bogatej, rozpieszczonej i pozbawionej empatii dziedziczki, której życie się niespodziewanie komplikuje. Lexi w końcu będzie musiała zająć się czymś bardziej pożytecznym niż trwonienie rodzinnej fortuny.  Jak informuje nas wydawca, książka autorstwa Jessici Brody to „historia kopciuszka opowiadana od tyłu”. Podobna tematyka została już nie raz poruszona zarówno w literaturze jak i filmie, czym więc intryguje pozycja Brody? Chyba najbardziej przyciąga lista 52 zadań przeznaczonych do wykonania rozpieszczonej dziewczynie. W jaki sposób autorka zamierza przedstawić obszerną fabułę w zaledwie 400-stronnicowej książce?

Już po obejrzeniu trailera książki stwierdziłam, że jest to dobry materiał na film. Aktorzy występujący w zwiastunie spisali się na medal i udało im się zainteresować mnie tym tytułem. Ale czy książka była tego warta? Najbardziej liczyłam na przedstawienie 52 różnych zawodów, bo właśnie ten motyw wyróżnia powieść Jessici Brody na tle jej podobnych. Niestety, długo musiałam czekać na rozwinięcie akcji, która początkowo się wlecze. Blisko 1/4 część książki Lexi wścieka się na ojca i próbuje wymigać od pracy. Pierwsze sto stron przedstawia więc bogate życie rozpieszczonej, głupiej dziewczyny, która denerwuje i zdumiewa swoją ignorancją. Według mnie kreując postać Lexi autorka nieco przesadziła i pojechała stereotypami. Rozumiem, że chciała przedstawić wysoką pozycję dziewczyny i to, że nigdy nie musiała się o nic martwić, ale przecież powinna wiedzieć jak włączyć odkurzacz. I że nie zasysa się nim skarpetek czy szczotek do włosów…

Początek książki mocno mnie zirytował. Głupota Lexi była niewyobrażalna, a dziewczyna budziła moją niechęć. Przez pierwsze sto stron wałkowane były te same tematy, czyli lament i narzekania na niesprawiedliwość okrutnego ojca. Przechodząc dalej, nie spodobało mi się spłycenie głównego, obiecanego motywu 52 prac. Tak naprawdę najwyżej 10 z nich zostało faktycznie przedstawionych, niektóre zostało skomentowane jednym czy  dwoma zdaniami, a większość pominięta. Zamiast tego przewijały się ciągłe narzekania Lexi, świetna wymiana. Do tej pory mogło się wydawać, że będzie źle, ale czekajcie. Do przewidzenia było, że pod wpływem pracy, odcięcia od starych przyjaciół i kontaktu z męską niańką wysłaną przez ojca, Lexi zmieni postrzeganie świata. Ta dokonująca się powoli przemiana była zbawienna nie tylko dla bohaterki, ale też dla książki, gdyż dziewczyna zaczęła zachowywać się jak istota rozumna. Zaskoczyło mnie, że dało się ją polubić, a powieść inteligentnie mnie rozśmieszała (już nie sprzątaniem płyt DVD przez odkurzacz, to było raczej żenujące niż śmieszne).

Chyba nie zdradzę zbyt wiele mówiąc, że w książce pojawia się także wątek miłosny. Już na początku nie trudno się też domyślić, kto będzie jego obiektem. Pod tym względem powieść jest przewidywalna, ale przyjemnie czyta się o perypetiach bohaterów. I najważniejsze, w pewnym momencie pojawiają się rodzinne tajemnice i misterna intryga, które dodają książce smaczku. Dzięki temu przestałam ją postrzegać jako miłosną komedię. Byłam naprawdę zaskoczona pojawiającymi się watkami, niektórymi intrygującymi postaciami. Lexi przeobraża się z głupiutkiej, rozpieszczonej dziewczyny i choć autorka przesadziła na początku ze stereotypami, to oceniam „52 powody” pozytywnie. Trzeba przebrnąć przez powoli rozwijającą się akcję, a potem mamy już do czynienia z zabawną, ciepłą historią z intrygą w tle. To typowy odmóżdżacz na jeden wieczór, przy którym nie zabraknie chichotów pod nosem.  

Moja ocena: 7/10

Read More

Czerwone gardło - Jo Nesbo

Harry Hole zostaje awansowany na komisarza, a tak naprawdę odsunięty w kąt, po tym jak zastrzelił agenta ochrony, którego uznał za zagrożenie dla eskorty. Wkrótce wpada na trop sprawy pojawienia się w Norwegii bardzo rzadkiego i specjalistycznego karabinu, który jest bronią płatnych zabójców i terrorystów. Choć kierownictwo jest przeciwne angażowaniu się komisarza w sprawę, zaczyna on interesować się kręgami neonazistów, bo tam prowadzi go trop. Mające miejsce w niedługim czasie morderstwa dotyczą różnych spraw, ale jakiś element zdaje się je łączyć. Z teraźniejszymi wydarzeniami wiąże się też historia z II wojny światowej, a konkretnie losy kilku żołnierzy norweskich walczących po stronie Niemiec. Jeden z nich, Daniel zginął pewnej nocy w okopie, a reszta przetrwała, dezerterując lub lądując z poważnymi obrażeniami w szpitalu. Wydawałoby się, że historia jest zakończona, jednak nie do końca.

„Czerwone gardło” to trzecia powieść Jo Nesbo z cyklu o komisarzu Harry’m Hole. Jest to kryminał, jednak nie brakuje w nim wątków historycznych czy politycznych. Jest to dopiera druga książka tego autora z jaką miałam do czynienia, ale już zauważyłam, że nie lubi on prostej, współczesnej fabuły charakterystycznej dla większości kryminałów. Nie każdemu może się spodobać, że wplata do książek różne wątki, a historie nie opierają się na zbrodniach dotyczących pojedynczych ludzi. U Nesbo zagadki kryminalne mają drugie dno, są zwykle częścią większej historii i mają duże znaczenie,  poczynania bohaterów mogą mieć przykładowo wpływ na cały kraj i najwyższe władze. Poza tym przez takie nawiązania do historii i w gruncie rzeczy skomplikowaną fabułę, czytelnik może mieć problem z połapaniem się w tym wszystkim. W moim przypadku też tak było i trochę mnie to irytowało. Najgorzej jest na początku, kiedy pojawia się masa bohaterów i każdemu jest poświeconych kilka stron, ale wcale nie wiemy kim oni są i jakie mają znaczenie dla historii, jakie są powiązania między innymi.

Taki natłok bohaterów i skomplikowana fabuła ostudziły mój zapał do książki i byłam nią zniechęcona, mimo to konsekwentnie brnęłam dalej, na szczęście tylko początek był tragiczny. Bardzo przypadła mi do gustu historia rozgrywająca się podczas II wojny światowej, której poświęcono prawie tyle samo miejsca co współczesnej akcji. Niestety jest ona dużo ciekawsze niż rozgrywające się w teraźniejszości wydarzenia, co powoduje duży rozdźwięk pomiędzy tymi dwiema historiami. Przez jakiś czas byłam przekonana, że wiem czego mogę się spodziewać po fabule i byłam zdziwiona, że to nawet nie jest zagadka kryminalna. Oczywiście moje poglądy się zmieniły, bo okazuje się, że Nesbo potrafi namieszać, po raz kolejny się o tym przekonałam.

Nesbo kreuje dość ciekawych bohaterów, szczególnie tych z przeszłości. Natomiast tworząc komisarza Harry’ego Hole posłużył się schematami właściwymi kryminałom, czyli główna postać miała trudne przejścia, a teraz boryka się z nałogiem alkoholowym i kolejnymi katastrofami w życiu osobistym i zawodowym, co nie zmienia faktu, że budzi sympatię czytelnika. Autor nie zakończył jednego wątku i choć nie jest to znacząca zagadka, zachęca do śledzenia dalszych losów policjanta. Natłok postaci i zbyt wiele wątków spowodowało, że książka nie trzyma w napięciu i czyta się ją ciężko, choć w pewnym momencie wciąga. Dobrze zrobiłoby jej skrócenie przesadnie rozwleczonej fabuły. „Czerwone gardło” to niezła powieść, ale ja nie jestem w pełni usatysfakcjonowana i liczę na więcej w kolejnych tomach.

Moja ocena: 7/10

Cykl o Harry'm Hole:

1.Człowiek nietoperz

2.Karaluchy

3.Czerwone gardło

4.Trzeci klucz

5.Pentagram

6.Wybawiciel

7.Pierwszy śnieg

8.Pancerne serce

9.Upiory

Read More

Finale - Becca Fitzpatrick

Finale to czwarta część serii autorstwa Becci Fitzpatrick, opowiadającej o zwykłej dziewczynie, na której drodze pewnego dnia pojawia się niezwykle przystojny i tajemniczy upadły anioł. Odwieczny konflikt między tym gatunkiem a Nefilami, wielka miłość i przeciwności losu, czyli typowy paranormal romance. Nigdy nie pałałam miłością do tej serii, a poprzednie tomy średnio mi się podobały, ale jak już coś zaczęłam to skończę. Tym samym postanowiłam zapoznać się z tomem czwartym, w którym po śmierci Czarnej Ręki Nora przejmuje dowodzenie nad armią Nefilów. Ma to związek ze złożoną przez nią przysięgą, według której musi poprowadzić swoją rasę na wojnę. Sprawę komplikuje fakt, że chłopak Nory jest upadłym aniołem, a ich związek uznawany jest za bratanie się z wrogiem.

Seria „Szeptem” podbiła serca wielu nastolatków, niestety ja nie znam powodów jej popularności. Przy wysypie paranormali na rynku mało który potrafi pozytywnie zaskoczyć i się wyróżnić. Historia opowiedziana w pierwszym tomie jest bardzo schematyczna i przewidywalna. Miałam wrażenia, że autorka w miarę pisania kolejnych części wymyśla dalszy jej ciąg. Fabuła robi się więc ciekawsza, a punkt kulminacyjny następuje na przełomie trzeciej/czwartej części. Wtedy przynajmniej coś się dzieje, bo początkowo głównym tematem serii były przypadkowe spotkania bohaterów w różnych sceneriach, a Nora oczywiście nie znała tajemnicy Patcha.

Widać jak seria zapadła mi w pamięć po tym, że zaczynając czwartą część nie miałam pojęcia co działo się wcześniej i o ile zwykle narzekam na przypominanie fabuły poprzednich tomów przy okazji innych serii, w tym wypadku by się ono przydało. Po pewnym czasie zorientowałam się już kto jest czyim ojcem, kto kogo zabił, kto jest dobry czy zły. Mogłam więc względnie swobodnie kontynuować lekturę. Jak zwykle w „Szeptem” mają miejsce jakieś treningi, tajemnice i wyznania miłości, choć nic konkretnego się nie dzieje. Pozytywem jest, że o ile fabuła specjalnie się nie wyróżnia to i tak dość wciąga i nie trzeba się z historią męczyć. Jednak tak jest chyba w przypadku większości książek i szkoda, że szybkość czytania nie ma nic wspólnego z wartością książki…

Głównym tematem Finale jest uczucie łączące Norę i Patcha. Jego przedstawienie może irytować, szczególnie deklaracje typu „umrę gdy ciebie zabraknie” albo ciągłe zwracaniu się do Nory „aniele”. Nie kupuję takiej miłości, jest ona sztuczna w porównaniu do innych książkowych par. Denerwuje też główna bohaterka, swoimi podejrzeniami, zazdrością, ale też nijakością. Nora to typowa szara myszka, której życie nabiera sensu dzięki wspaniałemu chłopakowi. Ciekawszą postacią jest Vee i inni poboczni bohaterowie. Podsumowując, Finale to pod względem fabularnym chyba lepsza część sagi o ile mogę to stwierdzić nie pamiętając dokładnie poprzednich tomów. To że książka w pewnym momencie wciąga i nie wymęczyłam się przy niej zbytnio nie zmienia faktu, że jest to bardzo przeciętna powieść dla nastolatków. A co do zakończenia, byłam bardzo zaskoczona, że autorka z taką łatwością zamknęła fabułę. Nie jest to bynajmniej komplement, nawet koniec serii nie robi dobrego wrażenia i spłyca całą historię.

Moja ocena: 5/10

Saga Szeptem:

1. Szeptem

2. Crescendo

3. Cisza

4. Finale

Read More

#4.Stosik lipcowy, czyli co czytam w wakacje

Postanowiłam dodać stosik, choć nie przedstawia on wszystkich zdobyczy z tego miesiąca, spodziewam się jeszcze kilku przesyłek. Tak będzie jednak lepiej, gdyż bez sensu jest dodawać zdjęcie książek, które zostały dawno przeczytane i zrecenzowane. Wolę wrzucać stosiki na bieżąco, więc kolejne książki umieszczę już w następnej turze. Połowa tytułów pochodzi tym razem z biblioteki i od znajomych. Oczywiście robiąc zdjęcia zapomniałam umieścić zakupiony przeze mnie "Krąg".

Myślę, że wszystko wyraźnie widać, więc nie ma sensu opisywania kolejnych książek. W skrócie: "Władczyni rzek" i "Czerwone gardło" otrzymałam od Publicata, "52 powody..." i Stephanie Plum od Fabryki Słów, a "Spętani przez bogów" pochodzi z wymiany na LC :)

Pierwsze trzy książki wypożyczyłam z biblioteki, a dwie z dołu od koleżanki :P

Widzicie coś ciekawego? Coś polecacie? 

Read More

Pretty little liars. Bez serca - Sara Shepard

Pretty little liars to seria autorstwa Sary Shepard, opowiadająca o grupie czterech przyjaciółek. Kiedyś było ich pięć razem z przewodzącą paczce Alisson. Dziewczyna była szkolną pięknością i osobistością, każdy liczył się z jej zdaniem i chciał być taki jak ona. Jednak pewnego dnia Ali zaginęła, a jakiś czas później znaleziono jej ciało. Wydarzenie było ogromnym szokiem i odcisnęło swoje piętno na przyjaźni dziewczyn, które oddaliły się od siebie. Dopiero po pewnym czasie zaczęły znowu trzymać się razem, nie ze względów sentymentalnych, połączyła je bowiem dużo bardziej prozaiczna rzecz. Zaczęły otrzymywać wiadomości od tajemniczego nadawcy, podpisującego się A., który zdawał się wiedzieć na ich temat wszystko, znał nawet sekrety, które powierzyły tylko Ali.

Tak w skrócie przedstawia się początek fabuły serii i osobom, które nie miały z PLL nic do czynienia te informacje powinny wystarczyć. Natomiast czytelnikom, którzy znają poprzednie tomy wyjawię trochę więcej. Wydarzenia opisane w „Bez serca” zaczynają się w chwili, gdy kończy się poprzedni tom, czyli już po rozpętaniu się pożaru w lesie przylegającym do posiadłości Hastingsów. Różnica jest taka, że dziewczyna łudząco przypominająca Ali zniknęła, a lekarze wmawiają przyjaciółkom, że była to jedynie halucynacja. Całe Rosewood zmawia się przeciw Kłamczuchom, uznając je za oszustki. Trudno się dziwić, ich historia brzmi szaleńczo. A jak potoczą się losy dziewczyn? Emily wyjedzie szukać prawdy w społeczności amiszów, Spencer pozna mroczne sekrety rodzinne i zbliży się do rodziców, Hanna wyląduje w ośrodku psychiatrycznym, a Aria znajdzie nowego chłopaka i zacznie rozmawiać z duchami. Zapowiada się na to, że A. nieźle wywiedzie dziewczyny w pole.

Seria PLL jest bardzo znana i na ogół zbiera pozytywne opinie. Trudno się temu dziwić, autorka nie tylko porusza bliskie nastolatkom tematy i opowiada o życiu ich rówieśników, ale też łączy codzienność z mroczną zbrodnią i tajemnicami. Dużo wątków poświęconych jest takim tematom jak młodzieżowe miłości, przyjaźń, popularność, imprezowanie, homoseksualizm czy problemy z odżywianiem. Na te zagadnienia trzeba patrzeć z przymrużeniem oka, gdyż świat bogatych dzieciaków z Rosewood nijak ma się do naszej rzeczywistości, co jednak nie przeszkadza nam zaangażować się w życie bohaterek. Jeśli chodzi o ich kreacje nie należy wymagać zbyt wiele, są to dość płaskie i głupiutkie postacie, których nie można porównywać z dobrymi literackimi bohaterami. Podobnie jest z językiem powieści i stylem autorki, wiele osób potrafiłoby w taki sposób napisać książkę, w PLL doznania literackie schodzą na dalszy plan.

Za to nie każdy wpadłby na tak dobry pomysł. Morderstwo dziewczyny i prześladowanie jej przyjaciółek przez tajemniczych osobników zagwarantowało serii popularność, a nawet ekranizację. Swoją drogą jest ona na początku dość dobra, choć w trzecim poziomie zaczyna mijać się z celem, gdyż wszelka logika i spójność zanika, dlatego też serial przestałam oglądać. Trzeba jednak przyznać, że ma on swój klimat i pewnie gdybym go wcześniej nie obejrzała, nie wyobrażałabym sobie Rosewood w ten sposób, bo język książek nie jest zbyt obrazowy. Poza tym w powieściach może zniechęcać mnóstwo pojawiających się nazw marek, które tylko podkreślają snobizm bohaterów. Jest to pomysł beznadziejny, bo jeśli na każdej stronie autorka pisze jakiej firmy jest torebka czy buty staje się to denerwujące.

Jak na tle innych przedstawia się część siódma? „Bez serca” wciąż jest dobre, a perypetie bohaterek zaskakują. Na szczęście akcja nie skupia się jedynie w Rosewood, pojawiają się nowe scenerie. Przez to, że  oglądałam serial książka nie była dla mnie tak nieprzewidywalna jak mogłaby być, co nieco psuje efekt. O serii i serialu mówi się wiele, nie da się czasem uniknąć spoilerów, a potem książki nie zaskakują nas tak jakbyśmy chcieli. Nie w smak było mi też zakończenie. Po pierwsze dlatego że autorka serwuje rozwiązanie z kosmosu. Nie zostawiała nam odpowiednich wskazówek, więc czytelnik nie miał szans, żeby samemu spróbować kombinować. Wydaje mi się, że poprzednie tomy były bardziej logiczne. Poza tym zakończenie w połowie sprowadza się do zakończenie tomu szóstego! Zagranie z przedłużeniem tego samego wątku o kolejną książkę było nie tylko irytujące, ale też nie fair. Mimo to wciąż lubię tę serię i już zaczęłam kolejny tom. Do Rosewood wciąż chce się wracać.

Moja ocena: 7/10

Seria PLL:

1. Kłamczuchy
2. Bez skazy
3. Doskonałe
4. Niewiarygodne
5. Zepsute
6. Zabójcze
7. Bez serca
8. Pożądane
9. Uwikłane
10. Bezlitosne
11. Olśniewające
12. Rozpalone
13. Crushed
14. Deadly

Read More

#5. Zapowiedzi wydawnicze w lipcu

Cień pamięci
Autor: C. J. Clark
Wydawnictwo: Prószyński i S-ka

Annabelle, której choroba po kolei zabiera wszystkie wspomnienia, przekonuje się, że ich siła może ją wyzwolić… lub zniszczyć.
Niedawno owdowiała Annabelle Storm odnajduje list zmarłego męża, Stanleya, do ich córki, Lily. Mężczyzna pisze w nim o druzgocącej lekarskiej diagnozie: początkach choroby Alzheimera wykrytej u żony. Annabelle drze list na drobne kawałki. W jej głowie rodzi się niedająca spokoju myśl, że powinna jak najszybciej zniszczyć zawartość czerwonego pudełka, w którym umieściła swoje najmroczniejsze wspomnienia z dzieciństwa, zanim dotrze do nich Lily. Chociaż nie pamięta, co dokładnie znajduje się w pudełku, wie, że nie powinno się ono dostać w ręce córki. Poszukiwania skrytki stają się coraz bardziej chaotyczne i rozpaczliwe, choroba pochłania bowiem kolejne warstwy wspomnień Annabelle.
„Cień pamięci” to wstrząsające studium podstępnej choroby odzierającej człowieka ze wszystkiego, co kochał, wplecione w historię rodziny skrywającej mrożącą krew w żyłach tajemnicę.

Wszechświaty
Autor: Leonardo Patrignani
Wydawnictwo: Dreams

Według teorii wieloświatów, istnieje nieskończona liczba światów, jak i nieskończone są możliwości naszego w nich istnienia. Przypuszcza się, że te rzeczywistości nie komunikują się wzajemnie. Alex mieszka w Mediolanie, a Jenny w Melbourne. Cienka nić od zawsze wiąże losy tych dwojga – telepatyczne rozmowy, które odbywają bez uprzedzenia, w stanie nieświadomości. Aż do chwili, gdy zdecydują się na spotkanie i odkrycie prawdy, która całkowicie zmieni ich egzystencję, niszcząc wszelkie pewniki świata, w którym żyją.

Ósemka wygrywa
Autor: Janet Evanovich
Wydawnictwo: Fabryka Słów

Życie nie rozpieszczało Stephanie Plum. Jednak postanowiła chwycić byka za rogi i zostać agentem do spraw windykacji poręczeń, mówiąc prościej: łowcą nagród. We wszystkim, co robi, wspiera ją babcia Mazurowa, jest prawie jak anioł stróż, tyle, że wścibski. Oczywiście nikt nie jest doskonały – nie da się zadowolić jednocześnie dwóch konkurujących ze sobą amantów i biegającego w swoim kółku głodnego chomika. Trzeba jeszcze pamiętać o spluwie, że jest… najczęściej w słoju po ciasteczkach.
"Moim marzeniem było, żeby mnie ugryzł radioaktywny pająk, jak Spidermana bo wtedy będę umiała latać. Ale oczekiwano ode mnie małżeństwa. Zrobiłam, co mogłam, by spełnić te oczekiwania, ale nie wyszło. Chyba byłam głupia."

52 powody, dla których nienawidzę mojego ojca
Autor: Jessica Brody
Wydawnictwo: Fabryka Słów

Historia Kopciuszka opowiedziana od tyłu Zbliża się najszczęśliwszy moment w życiu Lex. W dniu swoich osiemnastych urodzin ma otrzymać od „kochającego tatusia” czek na 25 milionów dolarów. To jej upragniona swoboda i wolność, która należy się „z urodzenia” każdemu członkowi rodziny.
Tymczasem ojciec odracza środki z funduszu powierniczego o 52 tygodnie. Młoda celebrytka znana dotychczas z pierwszych stron gazet, kanałów informacyjnych oraz imprez dla vipów, musi poznać smak pracy.

Z początku wydawało mi się, że więcej jest w tym miesiącu książek, które koniecznie muszę przeczytać. Podczas poszukiwań co ciekawszych tytułów ich liczba zredukowała się do czterech, może to i dobrze :) Warto wspomnieć, że "52 powody..." oraz "Ósemka wygrywa" już przeczytałam, więc plan zrealizowałam w połowie ;) A na co Wy najbardziej czekacie w lipcu?

Read More

Spętani przez bogów - Josephine Angelini

Rozpoczyna się nowy rok szkolny, a wraz z nim na wyspę przeprowadza się liczna rodzina Delosów. Zamknięta społeczność mieszkańców skutecznie podchwytuje nowy temat plotek, co z niezrozumiałych powodów irytuje Helenę. Dziewczyna czuje niechęć na myśl o nowych sąsiadach, bynajmniej nie z zazdrości. Jej zachowanie staje się tym bardziej szokujące, gdy już pierwszego dnia w szkole rzuca się najprzystojniejszego chłopaka, jakiego kiedykolwiek widziały te mury. A co jeszcze dziwniejsze, próbuje go zabić gołymi rękami.

„Spętani przez bogów” to pierwsza część trylogii należącej do gatunku paranormal romance, której autorką jest Josephine Angelini. Pewnego dnia do miasteczka sprowadza się rodzina Delosów, a pierwsze ich spotkanie z Heleną przeradza się w walkę na śmierć i życie. Późniejsza sytuacja dziewczyny się nie poprawia, gdyż nie tylko narobiła sobie wrogów w szkole i przestraszyła ojca, ale też zaczęły ją dręczyć koszmary. Niby to tylko drastyczne sny, jednak okazują się aż nadto realne, tym bardziej że po każdej nocy pozostaje dziewczynie pamiątka…

„Spętani przez bogów” mogłoby być zwyczajnym paranormalem, jakich wiele na rynku. Książka na pierwszy rzut oka zupełnie się nie wyróżnia i jedynie bardzo pozytywne rekomendacje zachęciły mnie do zapoznania się z nią. Już po lekturze kilkudziesięciu stron miałam mocne odczucie, że książka bardzo przypomina mi inny tytuł, a jest nim „Zmierzch”. Doprawdy zaskoczyło mnie, jak świat przedstawiony, bohaterowie i poszczególne sceny były podobnie przedstawione w obu pozycjach. Już sam początek, gdy do akcji wkracza tajemnicza, doskonała i piękna rodzina. Oczywiście głównej bohaterce wpada w oko najprzystojniejszy chłopak o imieniu Ed… A nie, Lucas, przecież Edward był w „Zmierzchu”! Przypadek? Nie wydaje mi się, tym bardziej że pojawia się cała masa takich podobieństw. Helena oczywiście mieszka tylko z ojcem, nie lubi się  z bratem Lucasa, trenuje z jego rodzeństwem, ba! nawet próbuje uwieść przystojniaka, który odrzuca jej zaloty. A to wszystko już gdzieś było…

Nie jestem bardzo zrażona faktem podobieństwa do „Zmierzchu”, w sumie mnie ono bawiło. Z drugiej strony niektórym czytelnikom może się to bardzo nie spodobać, bo bez przesady, żeby na każdym etapie powieści można było porównać jej akcję z książką o krwiopijcach. Nawet już nie chodzi o wzorowanie się autorki na Zmierzchu, ale „Spętani przez bogów” jest bardzo schematyczne jeśli chodzi o ten gatunek, ponieważ znalazły się tam wszystkie elementy, o jakich myślimy, gdy pojawia się hasło „paranormal romance”. Stopniowo tworzy się uczucie między bohaterami, którzy początkowo się nienawidzą, ale każdy wie jak to się skończy. Znajomość bohaterów, znaczy się, bo już zakończenia powieści nikt nie jest w stanie przewidzieć. Mimo że „Spętani przez bogów” bazuje na pewnych schematach typowych dla gatunku, powieść jest nieprzewidywalna i trzymająca w napięciu, gdy już przebrnie się przez nudny początek.

Wrócę do zdania, które rozpoczęłam dwa akapity wcześniej. „Spętani przez bogów” mogłoby być zwyczajnym paranormalem, gdyby nie to, iż nie jest to powieść o wampirach czy wilkołakach. Za to pojawia się grecka mitologia w pięknym wydaniu. Fabuła jest skomplikowana i czasem trudno się w niej połapać, jednak ostatecznie greckie motywy zgrabnie się komponują i co najważniejsze, przedstawione są w interesujący sposób, bezpośrednio dotyczący bohaterów. Przy niektórych przewijających się po drodze elementach nie trudno stwierdzić, że odegrają one ważną rolę w historii i dziwimy się bohaterce, która nie dostrzega rzeczy oczywistych. Jednak mimo to powtarzam, książka jest nieprzewidywalna i wciągająca. Na początku trochę w to nie wierzyłam, bo czytałam na siłę, ale potem zostałam pozytywnie zaskoczona. W książce raziło mnie wiele rzeczy, chociażby te podobieństwa czy zbyt uproszczeni bohaterowie i tym zastrzeżeniom poświęciłam znaczną część recenzji, więc możecie myśleć, że książka mi się nie podobała. Ale ciekawie wpleciona w fabułę mitologia, która jest właściwie głównym motywem, rekompensuje braki.

Moja ocena: 7/10

Trylogia Spętani przez bogów:

1.Spętani przez bogów

2.Wędrówka przez sen

3.Bunt bogini

Read More

#6.Podsumowanie czerwca

Przeczytane książki: 3

-Cinder

-Nowy przywódca

-Krąg

Posty: 9

Recenzje: 4

Najlepsza książka: „Krąg”, genialny był!

Najgorsza książka: brak

Odwiedziny: 2083

Jak możecie zobaczyć powyżej, moje wyniki w czerwcu nie powalają. Przeczytałam mało, z tym że dwie książki skończyłam 1. lipca, ale się nie liczy ;) W tym miesiącu nie miałam dużej ochoty na czytanie, ale teraz zapał wrócił. Spodziewam się nadrabiania, bo w końcu wakacje, z jednej strony wiele wolnego czasu, a z drugiej mnóstwo zajęć i sposobów jego spędzania się pojawia ;) Jednak do lipca podchodzę ambitnie, będą recenzje! Na pewno pojawią się "Spętani przez bogów" wkrótce, „Ósemka wygrywa” i „52 powody, dla których nienawidzę mojego ojca”, ale na nie poczekacie do połowy miesiąca przynajmniej. A jaki dla Was był czerwiec? I jak zamierzacie spędzić wakacje? Ja Wam życzę, by były długie i udane! :)

Read More

Scarlet - Marissa Meyer

Kopciuszek już uciekł z pałacu od przystojnego księcia, zdążył zgubić stopę i rozwścieczyć złą królową. Teraz siedzi w więzieniu, ale nie należy się zbytnio niepokoić, gdyż lada chwila ucieknie na statek kosmiczny z przypadkowo poznanym nieznajomym. Skoro mamy Kopciuszka, gdzież podziewa się Czerwony Kapturek i zły Wilk? Znajdziemy ich gdzieś we Francji, a konkretnie w miasteczku Rieux. Rudowłosa Scarlet pracuje na farmie swojej babci, zajmując się głównie uprawą warzyw. Jej życie jest bardzo spokojne i jednostajne, aż do czasu gdy jej ukochana babcia zostaje porwana, bo cóż innego mogło się z nią stać, przecież z własnej woli nie zostawiłaby wnuczki i gospodarstwa. Policja nie znajduje żadnych tropów, a dziewczyna jest zrozpaczona. Gdy poznaje w karczmie młodego mężczyznę o przydomku Wilk znajduje wsparcie w poszukiwaniach i wraz z nowym znajomym planuje udać się Paryża.

„Scarlet” Marissy Meyer to druga część Sagi Księżycowej. Stanowi kontynuację opowieści o Cinder i rozgrywa się w tym samym świecie w zaledwie kilkudniowym odstępie czasu od poprzedniego tomu. Jednak tym razem pojawia się kolejna główna bohaterka, którą jest tytułowa Scarlet, mająca uosabiać baśniowego Czerwonego Kapturka. Faktycznie da się w historii Meyer znaleźć coś z baśni braci Grimm, bo choć całość stanowi metaforę popularnej opowieści, mamy bardzo dosłownego Wilka i „wędrówkę przez las”. Wydawało mi się, że ciężko będzie realnie przedstawić fabułę w taki sposób, by jednoznacznie kojarzyła nam się z baśnią ze względu na nowoczesność świata przedstawionego. Moje obawy były nieuzasadnione, bo jak widać nawet w cywilizowanym świecie nie brakuje agresji i zwierzęcości.

Autorka zgrabnie pozwala nam śledzić na zmianę losy Scarlet i Cinder. Początkowo nie byłam zachwycona tym zabiegiem, wydawało mi się, że bardziej zaciekawi mnie opowieść o Czerwonym Kapturku i będzie mi brakować scen z jego udziałem. Tymczasem dawka proponowana przez autorkę okazała się dobrze wyważona i przestałam mieć co do niej zastrzeżenia. Jeśli chodzi o główne bohaterki, mimo wszystko bardziej lubię Cinder, która jest zabawna i skora do działania, bo Scarlet była aż nadto energiczna i w gorącej wodzie kąpana, jej naiwność może razić. Za to Wilk jak Wilk, nieprzewidywalny, nie da się do końca odgadnąć jego zamiarów. I tu zaczynają się rozbieżności z baśnią i poprzednią częścią, gdyż „Scarlet” jest dużo bardziej nieprzewidywalna od poprzedniczki. Na szczęście historia poszła własnym torem i już od drugiej połowy działo się nieźle, zaskoczyło mnie jak dobry pomysł miała autorka. Historie Kopciuszka i Kapturka nie tylko łączą się ze sobą, ale też oddziałują na cały świat przedstawiony.

Trudno się o coś do książki przeczepić, jednak nie będę ukrywać, że męczyłam ją prawie 2 tygodnie. Około dwusetnej strony zacięłam się i nijak nie mogłam ruszyć dalej, na szczęście zawzięłam się i zmusiłam do dalszej lektury. Efektem tego jakieś 100 stron później się wciągnęłam i mogłam być pod wrażeniem pomysłowości i kunsztu autorki. Nie pałam do Sagi Księżycowej miłością jak niektórzy i nie uważam jej za arcydzieło, ale jednak pomimo słabszych momentów generalnie dobrze się przy niej bawię. Niniejszym ogłaszam drugą część lepszą od poprzedniczki, za bardzo ciekawy i rozwijający się wątek o Lunarach.

Moja ocena: 7/10

Saga Księżycowa:

1. Cinder

2. Scarlet

Read More

Wyniki konkursu z Jo Nesbo

Udział w konkursie wzięło 12 osób, a tylko 5 udzieliło poprawych odpowiedzi na dwa pytania i oni też wygrywają kod do pobrania audiobooka. Odpowiedzi były naprawdę rozmaite, szczególnie w drugim pytaniu, gdzie chodziło oczywiście o "Jackpot", gdyż to ten film został nakręcony na podstawie opowiadania :) W pierwszym pytaniu prawidłowa odpowiedź brzmiała "Upiory". Zwycięzcy to:

Jędrzej 44

Kinga

Andrzej

life_is_sweet

makomt

Gratuluję serdecznie! Do wieczora otrzymacie maile z kodem i intrukcją pobierania audiobooka :)

Read More