Filmowo: Ostatnia piosenka

„Ostatnią piosenkę” jako książkę Nicholasa Sparksa czytałam ponad rok temu i wtedy chyba oceniłam ją całkiem nieźle, choć już wkrótce uświadomiłam sobie, że tak naprawdę nie zrobiła na mnie dużego wrażenia i szybko o niej zapomniałam. Po poznaniu innych dzieł tego autora nie umknęło mej uwagi, że „Ostatnia piosenka” jest schematyczna i podobna do pozostałych powieści z dorobku Sparksa. Z fabuły pamiętałam tylko ratowanie żółwi i główną, jakże przewidywalną intrygę. Skoro książka była średnia, po co w ogóle sięgać po film? Długo myślałam w ten sposób i opierałam się zobaczeniu ekranizacji, jakby nie było, dość znanej. A że posłuchałam piosenki, w której teledysku były sceny z filmu, postanowiłam go obejrzeć, może nie będzie tak źle.

Początek źle wróżył, była noc, ciemno i nudno. Na szczęście jedynie pierwsze minuty okazały się niefortunne, już po chwili moja niechęć minęła. W miarę oglądania przypominałam sobie kolejne sceny z książki i wydaje mi się, że zostały ona w miarę wiernie odwzorowane. Nie mam jednak tej pewności, bo jednak trochę czasu odkąd ją czytałam minęło. Nie przypominam sobie jednak, żeby w książce były takie zabawne dialogi, a w filmie bohaterowie nieźle ironizowali, spodobało mi się. Co najważniejsze, zostali oni idealnie dobrani. I proszę nie zrażać się Miley Cyrus, bo dziewczyna podołała i naprawdę ją polubiłam, na pewno bardziej niż nijaką książkową Ronnie… Uwagę pań przykuje przystojny Will, ale mi najbardziej spodobało się dobranie aktorów do ról ojca i brata Ronnie. Braciszek dziewczyny był doprawdy uroczy i potrafił zdobyć sympatię odbiorcy. Podobnie było z ojcem nastolatki, który odegrał swoją rolę bardzo prawdziwie i wzruszył czy rozbawił zapewne nie tylko mnie.

Moje obawy co do filmu okazały się zupełnie nieuzasadnione, oglądało się go bardzo przyjemnie i z uśmiechem na twarzy. Z drugiej strony zawirowania fabuły potrafią wzruszyć, ekranizacja wywołała u mnie mnóstwo emocji, jak dawno żaden film ani nawet książka. Jestem pewna, że nie stałoby się tak, gdyby w filmie nie zagrali tak dobrzy i prawdziwi aktorzy. Nie należy się zniechęcać z powodu słabej pisanej wersji „Ostatniej piosenki”, tylko czym prędzej zabierać się za film, który jest naprawdę dobry. Polecam!

Moja ocena: 8/10