Przedpremierowo: Bezdomna - Katarzyna Michalak

Premiera: 6 czerwca

Katarzyna Michalak to autorka wielu powieści różnorodnych gatunkowo. Pisze nie tylko lekką literaturę kobiecą, ale też sagę rodzinną, powieść historyczną, a nawet erotyk. Mnie jednak najbardziej ujęła rozpoczęta rok temu „seria z czarnym kotem”, która ma wzruszać, chwytać za serce, skłaniać do zastanowienia. Pierwszą częścią serii jest „Nadzieja” i na jej przykładzie autorka pokazała, jak będą wyglądać i pozostałe powieści. Opowiedziana w książce historia nie była już bajkowa, ani nawet słodko-gorzka jak w przypadku „Sklepiku z niespodzianką”. Michalak przedstawia samo życie, ale z tej smutniejszej, nawet nam nie znanej strony. „Nadzieja” to opowieść jednocześnie piękna i wzruszająca, ale też przygnębiająca. I w końcu przyszedł czas na oczekiwaną przeze mnie od miesięcy „Bezdomną”.

Bezdomna Kinga w wigilijny wieczór zamyka się w śmietniku z garściami środków nasennych w kieszeniach kurtki i z butelką wódki. Próbę samobójczą udaremnia kot, który zaczyna się do dziewczyny łasić, a ta ma zbyt delikatne serce, by pozwolić mu umrzeć tu z zimna i głodu. Ostatnim wysiłkiem wypuszcza go na zewnątrz, natykając się na dziennikarkę Aśkę, która obojgu proponuje miejsce przy wigilijnym stole. To ratuje Kingę jeszcze przez ten jeden wieczór, jednak Aśka oferuje dziewczynie pomoc. Nie jest powodowana altruizmem, co to, to nie. Dziennikarska hiena zwęszyła po prostu świetny materiał na artykuł i zrobi wszystko, by go dostać. Najpierw musi jednak lepiej poznać Kingę i zachęcić ją do opowiedzenia swojej historii. Jak bezdomna znalazła się na ulicy, choć widać, że jeszcze niedawno wiodła normalne życie?

Katarzyna Michalak w swojej powieści porusza ważne tematy, jednym z nich jest bezdomność i traktowanie takich ludzi przez resztę społeczeństwa. A przecież każdy z nas może się znaleźć na ich miejscu, tak jak Kinga. Wystarczy odrzucenie przez rodzinę i źle podpisana umowa u notariusza, oszukanie przez męża i strata mieszkania. Ale główny wątek tej książki to tak naprawdę psychoza poporodowa, kiedy to u normalnej, zdrowej kobiety znienacka włącza się tryb alarmowy i poczucie zagrożenia. Nie ma ono żadnego uzasadnienia, gdyż podłoże tego zjawiska jest psychiczne i konieczna jest pomoc, gdyż takie sytuacje różnie się kończą, niekiedy śmiercią matki i dziecka. Michalak uczula na brak reakcji ze strony bliskich, którzy bagatelizuję stan proszącej o pomoc matki, a nawet ją napominają, żeby nie gadała głupot, bo jeszcze jej dziecko odbiorą.

„Bezdomną” pochłonęłam w jeden wieczór, bo przy tej książce nie da się inaczej, wsysa i nie wypuszcza aż do ostatniej strony. Poruszany temat jest dość kontrowersyjny, bo ile się w dzisiejszych czasach słyszy o morderczyniach, które zabiły swoje dzieci, bo za głośno płakały, bo chciały jeść, bo były niechciane po prostu. Podchodziłam więc z dystansem do opowieści Kingi, bo nie wiedziałam, czego powinnam się spodziewać. Ta historia jest inna, choć teraz możecie być sceptyczni, gdyż dopiero po poznaniu całości zrozumiecie. Kinga była szykanowana i osądzana przez obcych, rodzinę, przyjaciół, którzy nie chcieli zrozumieć, nie chcieli wysłuchać dziewczyny do końca. Autorka pisząc „Bezdomną” chce zmienić tę sytuację, tłumaczy i ostrzega.

Lektura „Bezdomnej” niesie ze sobą wiele emocji, ale czyta się ją ciężko, gdyż historia przygnębia i nie przynosi obecnej w poprzedniej książce „nadziei”. Już w połowie miałam przeczucie, że to wszystko nie skończy się dobrze i bałam się, jak los potraktuje Kingę. Niestety miałam rację, ale zakończenie jest naprawdę dobre, gdyż zaskakuje z najmniej spodziewanej strony i porusza. W serii z czarnym kotem widać, że autorka rezygnuje z happy endów, ale książkom wychodzi to na dobre, gdyż bardziej do nas przemawiają i głębiej zapadają w pamięć. W „Bezdomnej” występuje narracja trzecioosobowa i pierwszoosobowa, kiedy to trójka bohaterów, Kinga, Aśka i Czarek przedstawiają wydarzenia ze swojej perspektywy. Są to postacie, których postępowania nie sposób przewidzieć. Byłam pewna, że nieważne co dalej się stanie, ale ja i tak do Aśki się nie przekonam, każdy jednak pokazuje tę drugą stronę swojej osobowości.  

Katarzyna Michalak z każdą książką pisze coraz lepiej, nie boi się trudnych tematów, a jej powieści niosą ze sobą ważny przekaz. Warto, a nawet trzeba zapoznać się z „Bezdomną”, gdyż to nie tylko ciekawie opowiedziana historia, która wciąga i nie pozwala się od siebie oderwać. To opowieść o ludzkim dramacie, która ostrzega i pokazuje, że każdego mogło spotkać to samo, bo nieszczęście nie wybiera. Pomaga zrozumieć i zapada w pamięć. Wywołuje masę emocji, choć jest to powieść smutna i przygnębiająca. Polecam, gdyż może nie wszystkim przypadną do gustu słodkie „Poziomki” czy „Jagódki”, ale „Bezdomna” to zupełnie inna bajka.

Moja ocena: 9.5/10

Seria z czarnym kotem:

1. Nadzieja  2. Bezdomna

Zawsze warto wysłuchać historii

drugiego człowieka do końca.

W ten sposób można uratować komuś życie.