"Błękitnokrwiści" - Melissa De La Cruz

Błękitnokrwiści to elita Manhattanu, członkowie najbogatszych rodów, właściciele muzeów, klubów i większości obiektów rozrywkowych, modele, aktorzy, redaktorzy, biznesmeni. Osoby posiadające największą władzę, by w razie potrzeby pociągnąć za sznurki i dostać dokładnie to, czego chcą. To także uczniowie prywatnej szkoły średniej Duchesne, rozpieszczona młodzież, której życie polega głównie na trwonieniu majątków rodziców i brylowaniu w towarzystwie przez bywanie w najmodniejszych klubach i na najlepszych imprezach sezonu. Błękitnokrwiści nie zawahają się przed niczym, są w końcu nieśmiertelni. W ich żyłach płynie błękitna krew. Nic nie może ich zniszczyć. Taka jest przynajmniej powszechna wśród wampirów opinia. Mimo ich pragnienia władzy i popularności zwykli ludzi, Czerwonokrwiści, nie zdają sobie sprawy z ich istnienia, a może raczej z tego, kim są, bo oprócz pozycji społecznej niczym widocznie się nie różnią od przeciętnych śmiertelników.

 Schuyler także jest uczennicą elitarnego Duchesne, jednak w niczym nie przypomina swoich rówieśników, wśród których nie cieszy się popularnością. Jedynymi jej przyjaciółmi są Oliver i Dylan, nowy uczeń ich szkoły, tak jak i oni niezbyt lubiany. Z resztą znajomych pozostaje w obojętnych, a nawet wrogich stosunkach. Schuyler to  ładna dziewczyna o oryginalnej, eterycznej urodzie, którą jednak ukrywa ubierając się w za duże, przez wielu uznawane za dziwaczne, rzeczy i nie dbając o swój wygląd. Nie interesuje jej opinia innych ludzi, oprócz zdania jej przyjaciół.

 Mimi to bardzo bogata, piękna i rozpieszczona dziewczyna, której nikt nie odważy się sprzeciwić, rządząca cała szkołą i posiadająca własny dworek składający się z zapatrzonych w nią, spełniających każdą zachciankę i oddanych jej, lub tylko sprawiających takie wrażenie, ludzi i Błękitnokrwistych. Dla niej jedynymi zmartwieniami są wątpliwości, którą sukienkę ubrać na najbliższą imprezę, jak dobrać do niej kolczyki i którego chłopca wziąć ze sobą. Jej brat, Jack, to wyłączając wygląd, całkowite przeciwieństwo Mimi. W odróżnieniu od głośnej, rozgadanej i zawsze na topie siostry, to raczej cichy, wycofany, ale zarazem nieziemsko przystojny chłopak, któremu serca oddało wiele uczennic Duchesne.

 Bliss jest jedną z przybocznych Mimi, określana nawet mianem przyjaciółki, choć nie wiem, czy relację między nimi można nazwać przyjaźnią. Mimi wykorzystuje dziewczynę, by jeszcze jaśniej świecić na jej tle, a Bliss godzi się na to, byleby tylko nie stać się znowu wyrzutkiem, jak to miało miejsce, gdy przeprowadziła się z rodziną na Manhattan.

 „Błękitnokrwiści” to pierwsza część serii fantastycznej opisującej życie wampirze elity Manhattanu, której twórczynią jest Melissa De La Cruz, autorka m. in. „Zapachu spalonych kwiatów”. Pisarka ukończyła Uniwersytet Columbia ze specjalizacją język angielski i historia sztuki. Obecnie mieszka w Los Angeles.

 W książce występuje narracja trzecioosobowa, jednak w wampirzy świat jesteśmy wprowadzani z punktu widzenia kilku osób, dzięki czemu możemy dokładnie przyjrzeć się życiu poszczególnych warstw społeczeństwa błękitnokrwistych, a także różnicom w charakterze postaci. Niestety, są one przedstawione albo jako swoje całkowite przeciwieństwa, aż do przesady, albo pozbawione osobowości i nijakie. Nie polubiłam żadnego z wykreowanych przez autorkę bohaterów, mogłabym za to stworzyć Top listę, którzy z nich byli bardziej denerwujący.

 Już po przeczytaniu kilku stron książki odechciało mi się czytania, a po dwudziestu zastanawiałam się, czy nie przerwać lektury i dać sobie z nią spokój. Ciągłe opisy strojów, budynków, różne nazwy ulic i firm nie nastrajają pozytywnie, podobnie jak brak akcji. Dla pocieszenia powiem jednak, że prawie nic nie dzieje się tylko przez pierwszych dwieście stron ! Potem akcja się „rozkręca”, co oznacza, że możemy zagłębić się w poszukiwania informacji w bibliotece. Pewnie nie brzmi to zachęcająco, ale tak miało być, nie będę namawiać do czytania „Błękitnokrwistych”. Tym bardziej, że zakończenie właściwie nic nam nie wyjaśnia i trzeba sięgnąć po kolejną część. Cóż, ja podziękuję.

 Moje przemyślenia po lekturze książki: mnóstwo nazw własnych, nieznanych i niewiele mówiących większości czytelnikom adresów, firm, marek odzieżowych; stanowiące przeważającą część książki opisy bogatych wystrojów domów, ubioru postaci (torba z Chanel, buty od Versace) i cała ta snobistyczna otoczka + minimum akcji + wampiry = przepis na bestseller !  Bo jeśli „Błękitnokrwiści” określani są mianem bestselleru, a tak wyczytałam na okładce, to zwątpiłam we współczesną literaturę. To chyba najgorsza książka, jaką przeczytałam w ciągu ostatnich kilku miesięcy. Nie polecam, nie warto tracić czasu, chyba że ktoś sam chce się przekonać, że nie było warto.

Moja ocena: 3,5/10