Krąg - Bernard Minier

Bardzo lubię kryminały. Gdy znudzą mnie niepokojące wizje przyszłego świata,  romantyczne historie czy intrygi w czasach średniowiecznyych, sięgam po coś bardziej przyziemnego i logicznego. Nie ma pięknej sceny wykreowanej przez wyobraźnią autora ani doznań w sferze uczuć, jest po prostu brutalna rzeczywistość, tajemnice i ludzkie słabości. Czytam zwykle kryminały skandynawskie lub angielskie w stylu Agaty Christie. Niektóre są bardzo dobre, inne czyta się szybko, choć bez zaangażowania, ale po pewnym czasie fabuły tych utworów wydają się bardzo podobne, a rozwiązanie zagadki nie jest w stanie nas zaskoczyć. W końcu zwykle chodzi o zamordowanie niewiernego kochanka, chęć wzbogacenia się, motywów jest wiele, ale stale się powtarzają. Czasem jednak wierny czytelnik powieści kryminalnych trafia na francuską perełkę w postaci dzieła Bernarda Miniera. Podobno Francuzi się nim zachwycają, ja przyznaję im rację.

„Krąg” to kontynuacja poprzedniej powieści Miniera, czyli „Bielszego odcienia śmierci”. Kupując książkę nie miałam o tym pojęcia, wydawało mi się, że to zupełnie nowa historia z innymi bohaterami. Okazało się, że powieści łączy osoba głównego bohatera, którym jest komendant Martin Servaz. Co prawda dręczą go demony przeszłości i postać szaleńca, z którym miał do czynienia w „Bielszym odcieniu”, jednak na szczęście historia jest świeża i raczej niepowiązana z poprzednią intrygą. Dzięki temu mogłam spokojnie zagłębić się w świat przedstawiony, jednocześnie trochę żałując, że jeszcze nie znam poprzedniczki „Kręgu”. A fabuła przedstawia się następująco, otóż do Servaza zwraca się ukochana sprzed lat, która prosi mężczyznę o pomoc w imię dawnego uczucia. Jej syn został bowiem oskarżony o morderstwo swojej nauczycielki, gdyż przypadkiem znalazł się na miejscu zbrodni. Wątpliwości Servaza co do jego winy potęgują się, gdy na miejscu zbrodni znajduje element świadczący o udziale w całym zdarzeniu Hirtmann’a, którego spotkał ponad roku temu w ośrodku psychiatrycznym.

Minier zręcznie kreuje niepokojący, mroczny nastrój i utrzymuje go przez prawie cały czas. Akcja książki rozgrywa się w miasteczku studenckim Marscac, podczas Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej. Wszyscy z zapartym tchem obserwują poczynania reprezentacji, a tymczasem tuż obok grasuje morderstwa. Wybrał sobie odpowiednią porę, na zewnątrz szaleje burza, a aura jest co najmniej nieprzyjemna. Sposób dokonania morderstwa nie pozostawia złudzeń, zbrodniarz nie ma żadnych ograniczeń moralnych. Do akcji wkracza Servaz, ale powiązania z matką oskarżonego chłopaka stawiają pod znakiem zapytania dobro śledztwa, podobnie jak paranoja komendanta na punkcie Hirtmanna. Początek intrygi jeszcze nie zwiastuje kierunku, w jakim potoczy się śledztwo. Autor się rozkręca, a im dalej zagłębiałam się w książkę, tym bardziej mnie ona zaskakiwała.

Większość twórców kryminałów idzie na łatwiznę, posługuje się tymi samymi motywami, a choć sprawcy rzadko się domyślamy, to i tak zakończenie nie budzi większych emocji. W przypadku Miniera jest inaczej, gdyż fundamenty na jakich zbudował historię, są nie do podważenia. Siłą powieści jest logika, rozumowaniu autora nie mam nic do zarzucenia, a z takim pomysłem jak dotąd się nie spotkałam. Jestem zachwycona mnogością podsuwanych mi pod nos tropów, obalaniem kolejnych teorii, ciągłym wprowadzaniem mnie w błąd. Książka jest dość długa i bardzo dobrze, bo ciężko było mi się z nią rozstać. Nie chciałam poznawać rozwiązania, wolałam pozostawać w błogiej nieświadomości i mieć przed sobą jeszcze te kilkadziesiąt stron świetnej rozrywki.

W każdej współczesnej powieści kryminalnej główny bohater jest poturbowany przez los, ma za sobą ciężkie przejścia i boryka się z nimi w trakcie powieści. W „Kręgu” jest podobnie, ale przynajmniej cała ta sytuacja wypada naturalnie. Bohaterowie, zarówno ci główni jak i poboczni są realistyczni i intrygujący, miałam wrażenie, że taka historia rozgrywa się naprawdę w jakimś zakątku świata. Z opisami miejsc i niezrozumiałymi dla obcokrajowca nazwami Minier czasem przesadza, ale jego proza i tak wciąga. „Krąg” to niepowtarzalna powieść z oryginalną intrygą, pełna zaskakujących zwrotów akcji, mogąca usatysfakcjonować najbardziej wymagającego czytelnika. Jestem pod wrażeniem.

Moja ocena: 9/10